هنگام پرورش فلفل، به اقدامات پیشگیرانه توجه ویژه ای می شود. مراقبت و بازرسی منظم از بوته ها برای تشخیص به موقع آفات یا بیماری ها ضروری است. اگر علت به موقع مشخص نشود و درمان انجام نشود، گیاهان مبتلا می توانند به مدت 1-2 هفته بمیرند. سرسبزی فراوان و محیط مرطوب شرایط مطلوبی را برای پیشرفت در بیماری های مختلف و یا آلودگی به حشرات ایجاد می کند. باغداران بعد از مشکل پژمردگی نهال های کاشته شده، مسئله کنترل آفات و بیماری در فلفل را در جایگاه دوم قرار دادند. بنابراین، شما نباید از اولین علائم آسیب به یک گیاه یا میوه چشم پوشی کنید!

پژمردگی خالدار (لکه پژمردگی) گوجه فرنگی (Tomato Spotted Wilt Virus)

مانند دیگر بیماری ویروسی گیاهان، نام این ویروس نیز از اولین میزبان کشف شده آن گرفته شده است. این ویروس می تواند 1000 گونه را در 85 خانواده آلوده کند. میزبان های معمول ویروس لکه پژمردگی شامل گوجه فرنگی، فلفل، سیب زمینی، کرفس، بادنجان، بادام زمینی، کاهو، آناناس، خیار، خربزه، کدو، اسفناج، هندوانه، حبوبات وعلف های هرز هستند.

علائم

– کوتولگی و بازماندگی رشد (stunting)

–  تشکیل برگ های روزت (rosetted leaves)

–  تشکیل لکه های حلقوی روی سطح برگ و میوه ها (ringsots) و برآمدگی هایی بر روی میوه

– ایجاد تعداد زیادی نقاط کوچک و تیره رنگ روی برگ ها و تشکیل برگهای خالدار (mottling)

– ظاهر شدن نقاط موزائیکی روی برگها (mosaic)

–  برنزه شدن سطح برگها و میوه های بوته های بیمار (bronzing)

–  نکروز انتهائی گیاهان مبتلا (terminal necrosis)

– ایجاد زردی، نقاط و خطوط نکروزه بر روی برگ و میوه

–  رشد غیریکنواخت، دفورمه شدن و بدشکلی برگ ها و میوه ها (misshapen)

– لکه های کوچک سیاهرنگ روی میوه ها (small black specks)

– تیره رنگ شدن ساقه ها در انتها

– ریزش میوه

– کاهش عملکرد محصول

– سیاه شدن دانه های داخل میوه

– پژمرده شدن بوته ها و از دست رفتن شادابی آنها

– مرگ مریستم ها و نقاط رشدی

عامل بیماری و نحوه انتشار

عامل بیماری لکه پژمردگی گوجه فرنگی، ویروس TSWV (Tomato spotted wilt virus) می باشد. انتقال عامل بیماری از طریق تریپس و به صورت پایا صورت میگیرد و در درجه حرارت بالا و کشت های متراکم، طغیان می کند. ویروسی که در نتیجه ی مکیدن شیره ی گیاهی توسط تریپس وارد بدن او شده است، تکثیر یافته و برای باقی عمر در بدن او خواهد ماند. البته تریپس در صورت تخم گذاری، ویروس را به نسل بعد منتقل نمی کند. کنترل جمعیت تریپس ها تا حد زیادی می تواند از گسترش این بیماری ویروسی جلوگیری کند. البته نکته ی مهم توانایی تریپس ها در مقاومت در برابر آفت کش هاست که طی مدت کوتاهی ایجاد می شود. بنابراین برنامه ی سمپاشی باید با دقت و میزان مناسب صورت گیرد. معمولا برای کنترل تریپس به طور متناوب از آفت کش های متفاوت استفاده می شود.

کنترل

– استفاده از ارقام مقاوم

– استفاده از شیوه پلاستیکالچر( از مالچ های شفاف استفاده کنید).

– کنترل آفاتی مانند تریپسها با حشره کشهای موثر و مناسب و جلوگیری از ورود آنها به داخل گلخانه

– از بین بردن علفهای هرز داخل و اطراف گلخانه

– از بین بردن تمامی گیاهان آلوده

– کاشت متناوب گیاهانی که میزبان این بیماری ویروسی نیستند.

تهیه شده در واحد تحقیق، توسعه و آموزش فلفل زار

https://felfelzar.ir

felfelzar@yahoo.com